Foto: Marlena Waldthausen

Geen malaria, wel depressief

Mijn moeder worstelt met depressies sinds ze kortstondig het antimalariamiddel Lariam slikte, voor de vurig gewenste safari naar Afrika. Toeval of is er iets raars aan de hand met dit veel voorgeschreven middel? Voor de Volkskrant zocht ik het uit.

‘Ik heb geen flauw idee hoe ik leven moet’, zegt mijn moeder als ik haar bel. Ze ligt in het Rijnstateziekenhuis in Arnhem, waar ze elektroshocktherapie ondergaat om van haar vierde depressie in tien jaar te genezen.

‘Weet je nog dat je drie keer per dag eet?’, vraag ik haar in de hoop dat ze inziet dat haar dag nog enige structuur heeft.

‘Nee’, antwoordt ze. ‘Ik weet niet eens meer hoe ik moet koken.’

Over een paar weken, na twaalf behandelingen, zou m’n moeder weer helemaal de oude moeten zijn. Al was dat de vorige keren ook de belofte.

Zo begint mijn verhaal dat De Volkskrant op 1 juli 2018 publiceerde en op haar website plaatste. Met foto’s van Marlena Waldthausen. Ik ontvang sindsdien regelmatig persoonlijke reacties van onbekende mensen die (iemand kennen die) een vergelijkbare ervaring hebben na het slikken van Lariam. Met mijn moeder gaat het gelukkig weer goed.